Bu şehir:
Tarihi.. Kültürü.. Sanatı..
Doğal zenginlikleri..
Bereketli toprakları..
Şifa dağıtan suları..
Türküler söyleyen pınarları..
Dünyayı süsleyen çinileri..
Unutulmaz sanatçıları..
Çelebi ruhlu, gönlü zengin insanlarıyla..
Kadim bir medeniyete sahip, emsalsiz bir şehir.
Yazı başka, kışı başka..
Gecesi başka, gündüzü başka..
“Kusursuz bir güzel“.
Ve bizler;
Böyle bir “ masal şehri “ nde yaşıyoruz.
Bu “rüya” gibi şehri ne kadar seviyoruz ?
Ne kadar kadr-ü kıymetini biliyoruz ?
“Seviyorum işte“! demekle..
Sevmiş oluyor muyuz?
Ya da ;
“Seviyorum“ un ne kadarı hakikat ?
Ne kadarı samimi ?
☆☆
Kadim medeniyet değerlerimiz/zenginliğimiz bizlere, geçmişte olduğu gibi, hep istikamet vermeli, hep yolumuzu aydınlatmalı aslında..
Onları tahrip ve tahkir etmeden, boğmadan, bozmadan, yok etmeden !..
Bilinir, erişilir kılarak.. Dokunarak.. Koruyup kollayarak..
Evvelinde kendimiz, âhirinde başkaları için..
Anlamalı ve anlatmalıyız bu “aziz” şehri.
Ve.. Bu şehrin her birimizin üzerinde hakkı olduğunu bilerek..
Gelecek nesillerin bizlere emanetine “pamuklara sararak” sahip çıkarak.
☆☆
“Kütahya’da bir ay kalana ne mutlu,
İki ay kalacak olursanız,
Daha fazla müstefit ve münfeyiz olursunuz.
Kütahya kusursuz bir güzeldir.
Böyle kusursuz güzele zeval olur mu ?
Ya Rab, bu memlekete kaza- belâ verme.
Cennet Kütahya’nın ya altındadır ya üstünde..
Feda olsun Lahor, Keşmir, Tebriz Kütahya’ya.”
Sultan Veled
Mevlâna Celâleddin-i Rumî’nin oğlu
