Hayatımız boyunca hiç beklemediğimiz ve bizleri şaşırtan, bazen sevindiren bazen de hüzünlendiren hadiselerle karşılaşırız.
Neyle ne zaman karşılaşacağımızı da ancak Allah bilir.
Hayata çatısız bir okul da diyebiliriz.
Karşılaştığımız / yaşadığımız olaylardan ders almak / çıkartmak da biz insanlar için.
Aşağıda sizlerle paylaşmak istediğim hikâye (alıntıdır) insan olarak her birimizde bulunması gereken ve fakat yitirdiğimiz değerlerimizden birini hatırlatan güzel bir örnek. Umarım beğenirsiniz.
☆☆☆
Genç Kaymakam, yeni atandığı ilçeye bakmaya gider.
İlçeyi kendi başına bir müddet dolaştıktan sonra, ara sokaklarda gördüğü bir çay ocağında “ bir bardak çay içeyim “ diyerek oturur. O sırada 12-13 yaşlarında bir çocuk gelir;
“__ Amca boyayayım mı ? “ der.
Ayakkabıları boyalı olmasına rağmen, çocuğu kırmamak için;
“___Tamam, gel boya “ der.
Bu arada Kaymakam:
“___ İyi boyarsan sana istediğin paranın iki katını veririm “ deyince, çocuk:
“___ Ben hep aynı boyarım “ der.
Kaymakam beklemediği böyle bir cevap karşısında ;
“___ Nasıl yani ? “ deyince, çocuk:
“___ öğretmenimiz; çocuklar, ne iş yaparsanız yapın ama HERKESE AYNI YAPIN. Ayrım yapmayın. Diye tembih etti. Ben de bu parayla hasta anneme ilâç alacağım. Sana ayrım yaparsam o ilâcın annemin hastalığına şifası olmaz.”
Genç Kaymakam, hayatının en iyi dersini almıştı. Duygulanır, ağlamamak için kendini zor tutar.
Boyacı çocuğa cebindeki en büyük parayı verirken, bir de kartını uzatır.
Babası olmayan ve hem okuyan hem de hasta annesine bakmaya çalışan çocuğa ilgilenme sözü verir.
Çocuğa o dürüstlüğü aşılayan öğretmenini de ziyaret ederek, ilçede görev yaptığı sürece ilgi gösterdi.
Boyacı çocuktan duyduğu “BİZDE HERKESE AYNI OLUR” sözünü meslek hayatı boyunca unutmamak ve uygulamak için, makam odasında bulunan isimliğin arka yüzüne yazdırdı.
Bazen uygulamalarda zorlansa da taviz vermemeye çalıştı.
Haftanın Sözü:
Kıymet bilen insanlara zaafım var.
Onlar incili kaftan,
Gerisi ise yamalı fistan.
Cahit Zarifoğlu
_________
