Söze gelince mangalda kül bırakmayız icraata gelince aynı başarıyı göstermeyiz. Bunun en bariz örneği şehir içi ulaşım. Nüfusun artması, şehrin geniş bir alana yayılması, 2 üniversitemizin olması, öğrenci sayısının çoğalması ulaşım sorunumuzu çekilmez hale getirmiş durumda. Başta öğrenciler olmak üzere herkes şikayetçi. Bu dünde vardı bugünde var çözüm bulunmaz ise yarında olacak. Çözüm için gayret gösterilmez duyarsız kalınırsa sorunu dahada büyütürüz ve bu şehre kötülük yapmış oluruz.
Gelecek endişesi taşıyan gençler baba ocağını, ana kucağını bırakarak, sıladan gurbete çıkarak okumak, iyi bir meslek sahibi olmak, iyi bir işte çalışmak için şehrimize gelen gençlere kolaylıklar sağlamalıyız, anılarında kötü izler bırakmamalı üzmemeliyiz. Önemsemez onların sorunlarına duyarsız kalır çözüm üretmezsek yarın okullarını bitirip döndüklerinde Kütahya’dan övgüyle değil yergiyle bahsederler. Buda bir şekilde bize zarar verir. Oysa biz kötülükle değil iyilikle anılmak istiyoruz. Biz bugün onlara iyi davranır yardımcı olursak onlarda bu kadim şehir hakkında olumsuz bir şey demezler, sitayişle bahsederler fahri tanıtım elçilerimiz olurlar.
Öğrencilerin yakınmalarının başında ulaşım ve kiralar geliyor. Hatta bu konuda kendilerini İstanbul’da gibi hissediyorlar. Ulaşım hususunda şikayetler duyardım ama otobüslere öyle çok binen biri olmadığım için gözlerimle görmüş değildim. Geçen gün hastaneye gitmek için bindiğim otobüsün kalabalık olduğunu görünce şikayetlere hak verdim. Yazmaya niyetlenirken muhabir arkadaşımız Fatma Sümer’in, özel haberi çıktı gazetemizde. Üniversiteli öğrencilerle yaptığı röportajı okuyunca şehir içi ulaşımın tam bir çileye döndüğünü anladım.
Yunus Emre Mahallesi civarında oturduğunu söyleyen öğrenci, bindiği hat B7 otobüsünün 2 buçuk saatte bir geldiğini, derse çok geç kaldığını söyleyerek” aktarmalı gidiyorum günde 4 kere otobüs kartımı basmak zorunda kalıyorum ve bundan çok rahatsızım. Yunus Emre Mahallesinde ikamet eden çok öğrenci var. Sabahları çok kalabalık oluyor. Bugünde ayakta kaldım mesela. Otobüs saatleri o kadar berbat ayarlanmış ki okula gelmekte çok zorluk çekiyorum bazı günler Atakent’e kadar yürümek zorunda kalıyorum. Mesela kampüsten 11 ve 3’te geçiyor ama benim dersim öğlende 1’de bitiyor o saate kadar beklemek zorunda kalıyorum. Vize ve final haftalarında daha büyük sorun yaşıyoruz. Ulaşım Master Planının çözüm olmasını umarken B7’nin dahada azaltıldığını görüyoruz” dedi. Ulaşım sorununun çok büyük olduğunu belirten başka bir öğrenci, ” Küçük araçlar bu kadar çok öğrencinin olduğu üniversite şehrinde yetmiyor. Körüklü büyük araçların sayısı artırılmalı” diyerek şikayetlerini ve beklentilerini dile getirdi. Hakikaten ulaşım konusunda herkes dertli. Haberin tamamını versem köşem yetmeyecek. Kar kış bastırmadan bu çocukları ve vatandaşları duraklarda dakikalarca bekletmeden, üşütmeden çözüm bulunursa bugün şekvacı olanlar o gün duacı olurlar. Bunun temennisiyle sağlıcakla kalın bizimle kalın değerli GAZETE KIRKÜÇ okurları.
