Değerli okurlarım, son zamanlarda öyle agresif öyle somurtkan olduk ki sudan sebeplerden kavga ediyoruz. Gülen yüzümüzle bir selamın bin hatır yaptığını bildiğimiz halde esirger olduk. Sabırsız, selamsız, hoşgörüsüz tebessüm göstermeyen bir duruma geldik. Tebessümün yerini öfke, hoşgörünün yerini hor görü aldı. Öfke ateş gibidir hem sahibini yakar hem de başkasını. Zira öfkelenin söz dinlemesi azalır, gözleri kararır bir şey görmez, ağzından çıkanı kulağı duymaz, saldırganlığı artar. Gülümsemek ruhsal ve bedensel rahatlık sağlıyor, stresi azaltıyor beladan kazadan kurtarıyor. Bu konuya dikkat çeken atalarımız, ” Öfke gelir göz kararır, öfke geçer yüz kızarır. Kişidir kendini hem aziz eden hem rezil. Kişinin hürmeti de zilleti de kendi elindedir. Yüz insanın aynasıdır” demişler. Öyleyse gelin gülen yüzümüzle ayna olalım bize bakan kendi yüzünü görsün. Mevzuyu uzatmadan tebessümün önemini anlatan bir hikâye nakledeyim.
Küçük kız, hiç tanımadığı hüzünlü bir yabancıya tebessüm etti. Bu samimi gülümseme adamın kendisini daha iyi hissetmesini sağladı. Kızın bu güzel davranışı geçmişte kendisine yardım eden bir dostuna teşekkür etmediğini hatırlatdı. Hemen bir teşekkür notu yazıp gönderdi. Arkadaşı bu teşekkürden o kadar çok duygulandı ki her öğle yemek yediği lokantadaki kıza yüklü bir bahşiş bıraktı. Garson kız ilk defa böyle bir bahşiş alıyordu. Kızcağız akşam eve giderken, kazandığı paranın bir miktarını her zaman köşe başında duran dilencinin şapkasına koydu. Adamcağız buna çok sevindi garson kıza teşekkür etti. Günlerdir boğazından doğru dürüst bir şey geçmemişti. Karnını ilk defa doyuran adam, kalkıp bir binanın bodrumundaki tek odalı mekânın yolunu tuttu. Açlık endişesinden kurtulmanın neşesi içinde yürürken, bir saçak altında titreyen köpek yavrusunu gördü. Eğilip kucağına aldı ve onu ısıtmaya çalıştı. Küçük köpek gecenin soğuğundan kurtulduğu için mutluydu. Nispeten sıcak odada koşuşturup oynuyordu. Gece yarısından sonra binayı duman sardı. Apartmanda yangın başlıyordu. Dumanı koklayan köpek öyle bir havlamaya başladı ki, önce fakir adam uyandı, sonra bütün apartmandakiler. Anneler, babalar dumandan boğulmak üzere olan çocuklarını kucaklayıp ölümden hep beraber kurtuldular. Bütün bunların hepsi, hiçbir maliyeti olmayan ama çok şey kazandıran bir tebessüm sonucuydu. Tebessümümü yüzümüzden eksik etmemiz temennisiyle sağlıkla kalın bizimle kalın değerli GAZETE KIRKÜÇ okurları.
